Blog 19

Mei 2020

Carla: Meestal belde Marcelle ’s avonds haar tijd rond een uur of negen. Bij ons was het dan midden in de nacht. Ik schreef alles op wat ze zei. Tussen de bedrijven door – ik werkte toen nog fulltime – verwerkte ik de aantekeningen in een rondschrijfmail naar familieleden en vrienden. Zo’n veertig belangstellenden hadden aangegeven de mail te willen ontvangen. Bij ’t schrijven van deze blog lees ik terug hoe iedereen intens meeleefde en ik geniet opnieuw van hun destijds hartverwarmende reacties.

dinsdag 31 januari 2006 ‘Het om-zeven-uur-naar-bed-verhaal gaat hier niet op,’ legt Marcelle uit. ‘Sterker nog het animatieteam van hotel Mabu heeft een programma tot elf uur ‘s avonds en soms nog later. Dus heel gewoon dat de kinderen ’s avonds rond die tijd nog ronddollen. Zo stond er zondagavond een kinderfilm op het programma. Die duurde tot half een maar liefst. Gelukkig was onze driejarige eerder afgehaakt maar Leticia en Felipe rolden pas tegen enen hun bed in.

Gisteren hadden we overdag een relaxte dag. Marc heeft zowaar wat kunnen werken en ik heb voor het eerst met een wijntje aan het zwembad in de zon gelegen terwijl de kinderen in het zwembad met andere kinderen aan het spelen waren. Het diner en de rest van de avond waren daarentegen een drama. Net toen we aan tafel gingen, had Felipe ineens pijn aan zijn vinger en wilde perse NU een pleister. Toen hem dat niet snel ging, smeet hij de sla over tafel. Toen wij er wat van zeiden, werd hij boos en zette het op een schreeuwen. Ook Luci was veel te moe om te eten. Het gevolg was dat we de eetzaal met twee huilende kinderen verlieten.

Eenmaal in onze kamer ging het van kwaad tot erger en Felipe was niet meer te stoppen. Voordat we er iets aan konden doen scheurde hij de tekeningen van de wand en gooide de viltstiften in het rond. Binnen enkele minuten was het één grote ravage. Ik had het echt even gehad. Onder zijn ogen hebben we al zijn spullen weggehaald (alle prikkels, zoals dat therapeutisch heet) en in onze kamer gelegd. Hem zo goed en zo kwaad als het ging zijn pyjamaatje aangedaan en in bed gestopt. Het was acht uur ’s avonds. Het is nu elf uur in de ochtend en hij slaapt nog steeds. We krijgen de indruk dat hij het slapen steeds maar heeft uitgesteld, bang om te gaan liggen en dat het dan allemaal voorbij zou zijn…

Maar mam, behalve de lastige zijn er ook veel leuke en veel mooie momenten hoor. Zo zijn ze als het maar even kan in het zwembad te vinden en hebben we ook de Turkse sauna ontdekt. Daar kun je fantastisch verstoppertje spelen. Het is dan een herhaaldelijk waar-is-Luci-nou omdat je vanwege de stoom geen hand voor ogen kunt zien. De kinderen sturen ons erin en eruit en dan begint het verstoppertje spelen weer van voren af aan. De kracht van de herhaling zeg maar.

Felipe brengt uren in de grote douches door. Hij is daar vooral zoet met plastic bekertjes  waar hij allerlei waterspelletjes mee verzint. Oh ja, hij ligt ook languit op de douchevloer en oefent dan de zwembewegingen. Hij is dan volledig in trance en oh wee als je hem stoort. Fascinerend om te zien.

PS Mam, ik krijg vragen over hoe lang de kinderen zijn. Wil je er nog even bijzetten dat Leticia 1 meter 32 is, Felipe 1 meter 11 en Luci precies 1 meter. Het zijn gewoon kleine poepies…

Wordt vervolgd