En interview met Leticia (nu)

Blog 15

Mei 2020
Carla: Tot nu toe lukt het aardig om de rondschrijfmails van 14 jaar geleden om te zetten in lezenswaardige blogs. Hik nu enigszins aan tegen de herinneringen aan het kindertehuis Casa Lar Reviver. Ik lees terug dat Marc de ochtend van maandag 23 januari 2006 samen met een leidster van het huis schoenen is gaan kopen voor de kinderen van het tehuis. De leiding verkoos schoenen boven kleding waar ze dat moment voldoende van op de planken had liggen. Niet onbelangrijk, schoenen voor veertien kinderen loopt sowieso in de papieren was de achterliggende gedachte.

Ik lees dat Marcelle vertelde dat ze ’s middags met het hele gezin een bezoek aan het tehuis hadden gebracht. Marcelle: ‘Hoewel we in de dossiers wel het een en ander hadden gelezen, wilden we behalve van de aanwezige kinderen ook foto’s maken van de omgeving, het huis, de kamers en de leidsters. We gaan er vanuit dat ‘t ons zal helpen om de leefomstandigheden gedurende de tijd waarin onze kinderen er woonden in ’t echt te zien en daarom beter te kunnen begrijpen.’

So far so good. Ik bekijk de foto’s van toen. Ik zie een tuin (of is het een parkje), ik zie een beetje krakkemikkig uitziend huis, kamers met wat meubilair, eenvoudige stapelbedden, planken met t-shirts, foto’s van groepjes kinderen en van leidsters. En dat is het dan wel een beetje. Maar hoe leefden ze daar, wat aten ze, wat deden ze, waren de leidsters aardig, zagen ze hun ouders nog wel eens. Van dat soort vragen.

Wilde eerst Marcelle en Marc appen, en toen kreeg ik de voordehand liggende gedachte om Leticia die nu 23 is te interviewen.

Leticia: ‘Is goed hoor oma, ik zal proberen je vragen over die tijd te beantwoorden.’

Dinsdag 12 mei 2020 telefonisch interview met Leticia

1. Wat kun je je nog herinneren van Casa Lar?
   Dat het niet leuk was oma, dat is het eerste waar ik aan denk. Ik wilde graag alleen zijn, maar zat daar met kinderen van alle leeftijden de hele dag op een kluitje. Alles deed je samen, eten, slapen, spelen, naar de kerk. Alles. Maar ook dat de baby’s de hele dag huilden, dat je geen eigen kleren en spullen had. Je moest alles delen. Ik had eens een mooie pop waar ik mee wilde spelen en die werd toen afgepakt door een ander meisje.
2. Wat zijn leuke herinneringen Le? [spreek uit Lé]
   Ik herinner me dat ik met een paar meisjes wel close was. Daar ging ik vaak mee spelen in ’t parkje tegenover het huis. Het liedjes zingen in de kerk vond ik erg fijn.  En dat de leidsters niet streng waren. Oh ja, we keken ook op vaste tijden naar de tv die in een hoek hing. Alleen waren dat programma’s die de oudste kinderen leuk vonden.  
3. Hoe was het eten lieverd en hoe ging het met slapen?
   ’s Morgens gewoon brood en verder veel rijst met zwarte en lichtbruine bonen en rode bieten. Er waren jongens- en meisjeskamers. De baby’s sliepen op aparte kamer naast de kamer van de leidsters.
4. Wil je vertellen waarom jullie in dat huis terecht kwamen? En hoe oud waren jullie toen?
   Ik denk dat ik zes jaar was, Felipe twee en Lucimari was een half jaar. Vaag herinner ik me dat we weggehaald zijn bij onze ouders. Pappa kwam steeds vaker dronken thuis en was dan erg agressief. Ook mamma Nair ging drinken. We gingen steeds vaker bij de buurvrouw eten. Op een keer kwamen er mensen ons ophalen en brachten ons naar een andere plek. Daarna kwamen we in Casa Lar waar meer kinderen woonden waarvan de pappa’s en mamma’s niet voor hen konden zorgen.
5. Kwamen pappa Osmarino en mamma Nair wel eens op bezoek?
   Mamma Nair is een paar keer op bezoek geweest, oma. Wat ik me herinner is dat ze dan grote zakken met snoep meenam die we moesten delen met alle kinderen. Dan was ik heel boos want de andere kinderen die vaker bezoek (en snoep) kregen, deelden nooit.
6. Miste je ouders Le, of is dat een gekke vraag.
   Ik weet het niet precies. Als andere ouders kwamen om de kinderen te bezoeken, dan wel omdat wij geen bezoek kregen. Ik denk dat ze geen geld hadden om met de bus te komen.
7. Moest je zelf voor je broertje en zusje zorgen?Nee, dat hoefde niet, maar ik deed het wel. Dat ging automatisch.
8. Gingen jullie naar school?
   Ik herinner me dat we samen met een leidster iedere dag naar school gingen. Maar kan me niet herinneren dat ik er iets heb geleerd.
9. Weet je nog hoe je te horen kreeg dat er een pappa en mamma voor jullie waren gevonden?  
   We werden een keer apart bij de leidster geroepen. Ze vertelde ons dat er mensen waren die onze pappa en mamma wilden zijn. We kregen toen cadeautjes die alleen voor ons waren. Ik weet nog dat er tasjes bij waren die we meteen en altijd om onze nek droegen. En ook de speeldingetjes hoefden we niet te delen. Oh ja en er zaten leuke boekjes met plaatjes in waar ze woonden, en allerlei tekeningetjes en foto’s hoe ze eruit zagen. En dat ze in een ander land woonden en andere taal spraken.
10. Ben je blij dat je geadopteerd bent Le?
    Ja, ben wel blij oma. Heeft me veel gebracht.